eksena sa mini-stop

Pramis, isa na ‘to sa mga pinakanakaka-windang na pag-uusap na napagdaanan ko sa buong buhay ko:

Sa Mini-Stop sa may kanto ng Rufino at Esteban, sa tapat ng Security Bank, 7:30 ng gabi, ika-28 ng Nobyembre. Bumibili ako ng hapunan.

Ako: Yung 2-piece chicken meal

Kahera: Ma’am, may drinks po ba?

Ako: Umm… wala na lang

Kahera: Ay hindi po pwede yung walang drinks

Ako: (napatigil ng konti) O-kaay… tinanong mo pa kasi ako e

Kahera: Ma’am tinatanong po talaga yon

Ako: (nagpipigil na) Wala naman akong choice e, hindi pala pwedeng wala!

Kahera: (medyo lito na rin pero nangangatwiran pa, baka sakaling lumusot) Pwede nyo naman po kasing hindi kunin yung drinks ma’am.

Meaning ganon pa din yung bayad mo pero may choice ka na huwag na kuhanin yung drinks? Parang gusto ko nang lumingon-lingon sa paligid, baka may camera ng “wow mali” na nakatago.

Ako: A hindi, yung may drinks na

Gustong-gusto ko na mang-away ng mga sandaling yon kasi nakakaloko na talaga sya, pero pinigilan ko na lang ang sarili ko. In fairness hindi naman mataray yung kahera, pero parang wala talaga sya sa katinuan ng pag-iisip kung makipag-usap. Nang dumating na sa counter yung kasama ko dala yung mga bibilhin nya, inabutan nya ‘kong umiiling-iling at ngumingiti-ngiti na lang. “Nini, may ikukwento ako sa iyo mamaya pagbalik natin,” sabi ko na lang sa kanya. Lumayo na muna ako sa counter habang inihahanda nila yung order ko, dahil kung hindi baka magsalita pa ulit ng kung ano yung kahera e masabunutan ko na sya.

Habang minumuni-muni ko ang pangyayari sa harap ng grocery shelves, unti-unting naalis ang inis ko at napalitan ng hindi mapigilang pagtawa. Mula umalis kami ng mini-stop hanggang makabalik ulit sa office, at habang ikinu-kwento ko kay Nini ang nangyari, halos hindi ako tumigil ng pagtawa. Sumakit ang tiyan ko.

Napag-isip-isip ko ngayon, typical na Pinoy reaction yung ginawa ko. Daanin sa tawa kahit hindi naman nakakatuwa yung nangyari. Palampasin na lang. Umiwas sa abala at gulo. Panggagago man ng kahera ng mini-stop o pangungurakot ng opisyal ng gobyerno, kayang daanin ng Pinoy sa tawa. Ang iniisip ko kasi non, ayoko namang lumabas na nang-aaway ng hamak na kahera. Pero kahit kahera ka pa man o presidente ng kompanya, hindi ka naman dapat nangga-gago ng tao diba? Napag-isip-isip ko ngayon, dapat pala pinagsabihan ko man lang yung kahera, kesa naman windangin nya lahat ng bibili sa kanya sa tanong nyang yon. Pag nadaan kayo ng mini-stop at nangyari sa inyo yon, sana huwag nyong palampasin. Ibawi nyo na lang ako.

At oo nga pala, nung inabot na sakin nung kasamahan nung kahera yung order kong chicken, wala yung drinks. Binalikan ko pa yung kahera at tinanong kung nasan na yung drinks. Sagot lang nya, “Ay hindi po ba kayo nabigyan?”

Nakaka-windang talaga.